Vlaanderen feest!

Het is vandaag 11 juli en dat betekent feest van de Vlaamse Gemeenschap ofwel de Vlaamse feestdag. Ik weet niet of u als lezer van deze blog vandaag veel gefeest heeft, maar ik alvast niet. 11 juli is een dag zoals een ander, waarbij ik om 6u55 opstond en een hele dag gewerkt hebt. Geen hiep hiep hoera Vlaanderen, geen taart, geen feestmuziek, …. Neen, aan 11 juli was er niets speciaals aan.

Nochtans merkte in mijn omgeving wel dat het 11 juli was hoor. Natuurlijk spenderen het nieuws en de kranten daar aandacht aan. En op de radio was het aantal Vlaamse artiesten vandaag sterker vertegenwoordigd dan op andere dagen. En natuurlijk waren er ook de paar Vlaamse vlaggen die aan enkele huizen in de buurt werden uitgehangen. En op dit ogenblik is het de top 15 van Vlaamse producties op radio Donna en vanavond is er op één een muziekspecial gepresenteerd door Bart Peeters. Maar slagen die er nu in om mij een Vlaams feestgevoel te bezorgen?

Neen. Sorry voor de vele flaminganten in onze maatschappij, maar ik voelde me vandaag niet echt Vlaams. Ik denk ook niet echt dat er een overheersend Vlaams gevoel in mij leeft. Als ik er zo over nadenk, heb ik wel onbewust een groot Vlaams gevoel. Zo zullen Vlaamse sporters, artiesten, wetenschappers, politici, … altijd meer mijn aandacht krijgen dan bijvoorbeeld de Waalse. Zo zal ik eerder supporteren voor Tom Boonen dan voor Phillippe Gilbert in de Tour de France. Gaat mijn voorkeur eerder uit naar Kim Clijsters dan naar Justine Henin, ook al speelt die laatste misschien beter. Met de Vlaamse inzending voor het Songfestival leef ik altijd meer mee dan met de Waalse. Dus ergens heb ik wel in mij een Vlaamse voorliefde.

Alleen komt dit nooit echt overwegend tot uiting. Je zal mij niet vaak horen zeggen dat ik op de eerste plaats een Vlaming ben in plaats van Belg. Daarenboven heb ik ook niet echt een voorkeur voor de Vlaamsche liedjes, boeken of filmen, kortom de Vlaamse cultuur en traditie. Ik heb dus wel een voorkeur voor Tom Boonen, Kim Clijsters of Kate Ryan, maar dat komt omdat ze dezelfde taal spreken waardoor ze makkelijk te verstaan zijn. Bovendien krijgen ze natuurlijk in onze eigen media, kranten, radio, internet, … meer aandacht dan de Waalse tegenhangers. Maar maakt die interesse voor hen mij nu ineens meer Vlaming? Ik denk het niet. Vertegenwoordigen zij die Vlaamse waarden? Tja, wat zijn eigenlijk die Vlaamse waarden?

Let wel op, ik heb ook niet echt zo’n Belgisch gevoel. Op 21 juli voel ik mij dus ook niet echt ineens meer Belg dan op andere dagen. Dat Vlaamse, Belgische, Europese, … gevoel is iets moeilijk te vatten. Ik voel mij niet Vlaming, Belg, Europeaan, kortom een patriot. Ik voel me gewoon mezelf. Misschien komt dit omdat ik uit een omgeving kom die niet echt veel belang aan die zaken heeft gesteld. Ik ken niemand in mijn familie die op de bres zou springen om de Vlaamse cultuur te verdedigen of zich heel uitdrukkelijk als Vlaming of Belg te profileren. Misschien omdat de struggle for life en de zoektocht naar geluk al moeilijk genoeg is dat we geen tijd hebben voor een Vlaamse liefde. 11 juli blijft dus een dag gelijk een andere.